Reinhart Jansen

In mijn ouderlijk huis hingen een aantal grote zwart-wit foto’s. Een grove korrel, flink contrast. Het duurde even voordat ik doorkreeg dat het iets te maken had met dat geheimzinnige kamertje in huis en de gekke geur die mijn vader daaruit meenam. Niet lang daarna wilde ik het zelf doen en mocht ik voor het eerst wat spelen met een oude camera. Een tijd lang was ik meer geïnteresseerd in grafische vormgeving. Ik had het geluk dat ik mocht rondkijken in de plaatselijke drukkerij, tekende met de hand lettertypes na en maakte zo gauw dat technisch kon de eerste ontwerpen op de computer. Toch bleef de fotografie trekken. Mijn eerste eigen spiegelreflexcamera kreeg ik aan het begin van mijn studie. Terugkijkend naar die analoge portretten, met vooral mijn jaargenoten als onderwerp, is al een zoektocht naar een eigen stijl te zien en lijkt de link met de grafische blik nooit ver weg.